همین سال گذشته بود که هیئتی از سوریه به ایران آمدند و درخواست تبادل کالا با ایران را داشتند که نتیجه بخش نبوده و تجار ایرانی استقبالی از آنها نکردند. یکی از اقلامی که پایه ثابت مبادلات تجاری سوریه است روغن زیتون می باشد.

روغن زیتون سوریه که از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است از کالاهای محبوب تولیدشده در سوریه است که قیمت پایین آن، تجارت را جذاب تر نیز کرده است.

اما طی ماه های گذشته که آتش سوزی های عمدی در استان های زراعی سوریه مثل حسکه و دیرالزور اتفاق افتاده تاثیر نستقین بر تولید این محصول گذاشته و قیمت روغن زیتون در بازار سوریه نیز افزایش یافته است. جالب اینکه روغن زیتون در ایران یک کالای گران قیمت غذایی به شمار می آید اما در سوریه بخش بیشتری از مردم به این کالا دسترسی دارند و در سبد غذایی اکثریت مردم جایگاه خود را حفظ کرده است.

در حال حاضر حمل و نقل روغن زیتون در خطوط هوایی از سمت ایران ممنوع اعلام شده است و تا قبل از این یکی از کالاهایی بوده که مسافران سوری با خود به ایران منتقل می کردند.

روغن زیتون سوریه از نظر تسویه و میزان اسیدیته در رنج کاملا رقابت پذیر با نمونه های اروپایی قرار دارد و تجارت آن با اروپا همچنان ادامه دارد.

در حال حاضر دولت تسهیلات ویژه ای برای کشاورزی در سوریه قائل شده و زیتون جایگاه ویژه ای در بین محصولات کشاورزی مدنظر دولت دارد که سرمایه گذاران خارجی می توانند در مورد کشت فراسرزمینی این محصول در سوریه سرمایه گذاری کنند.
نیروی کار ارزان یکی از دلایل اصلی سوددهی بخش کشاورزی در سوریه است و هزینه های تولید را تا حد زیادی کاهش می دهد. به ویژه اینکه عمده جمعیت کارگری سوریه در بخش کشاورزی فعال هستند و ظرفیت ویژه ای برای تولید این محصول در سوریه وجود دارد.

اما سوال اینجایت که چرا ایران در زمینه صنایع روغن زیتون سوریه سرمایه گذاری نکرده است تا این حجم از افسارگسیختگی قیمتی و یا کمیابی محصول در ایران را شاهد نباشیم. مدیریت چندگانه تامین کالاهای اساسی یکی از موضوعاتی است که در زمان های بحران، می تواند به کمک دولتمردان بیاید.