سوريه به صورت طبیعی دارای آب وهوای مديترانه ای می باشد و بارندگی متوسط و خاک حاصل خیز دارد که باعث شده تا زراعت فصلی و پر بازده داشته باشد.

کشاورزی در سوریه به دو بخش تقسيم میگردد:

الف) محصولات سالانه در سوریه؛ که آسیب پذيری بالايی در رابطه با کمبود نیروی کار، شرايط محیطی، بازاريابی و بروکراسی دولتی دارد.

پنبه، گندم، چغندرقند، تنباکو و حبوبات، از محصولات مهم اين بخش هستند.

ب) محصولات باغی در سوریه؛ شامل زيتون، انگور، مرکبات، سیب، گیلاس، زردآلو و پسته بالاترين و پراکنده ترين زنجیره محصولات کشاورزی در سوريه هستند که کمترين آسیب را در کوتاه و میان مدت از کمبودهای مذکور را متحمل خواهند شد.

برخلاف برخی از آمار منتشر شده که خشكسالی را به عنوان عامل اصلی کاهش شديد شاخص های کشاورزی در سوريه معرفی نموده است؛ با توجه به تحقیقات انجام شده، در سال های ۲۰۰۶تا ۲۰۱۰ ،عوامل ذيل به عنوان عوامل اصلی اين کمبودها قابل ذکر هستند:

کشاورزی سوریه پيش از سال 2011

الف) ماهیت و نوع سیاست های اتخاذ شده به منظور جهت دهی به اقتصاد عمومی سوريه باعث کاهش کشاورزی در سوريه شده اند (کاهش يارانه های کشاورزی، افزايش قیمت مشتقات نفتی و غیر آن) عامل اصلی مهاجرت روستايیان به حاشیه شهرهای سوريه هستند.

ب) تقسیم مالكیت اراضی کشاورزی به علت قوانین ارث موجود در سوريه که در تكه تكه شدن زمین های کشاورزی بسیاری از مناطق و عدم بازدهی نسبت به مقیاس آن موثر بوده اند.

ج) عامل محدود کننده ديگر شامل نحوه روابط دستگاه های ذيربط با کشاورزان سوریه و عدم وجود مكانیزم های لازم برای توزيع نیازهای کشاورزان (بذر، کود و داروهای کشاورزی) و نبود طبقه بندی مناسب محصولات برای تأمین به موقع و مناسب ملزومات میباشد.

با وجود موانع فوق الذکر، کشاورزی سوريه همواره دارای مازاد محصولات برای صادرات به بازارهای جهانی و منطقه ای بوده و تنها در مسائل مربوط به تكنولوژی، بذرها و کمبودهای فصلی میوه و سبزيجات، اين کشور نیاز به واردات از خارج را داشته است.