مردم سوریه از گذشته مصرف گرا بودند  که مهم ترین دلیل آن وفور کالا و محصولات در سوریه بوده، این کشور نه تنها تولیدکننده قوی بوده و تا حدی هست، بلکه کالاهای زیادی از طریق این کشور به منطقه صادر می شده که باعث شده در کنار قدرت مانور اقتصادی مردم پیش از بحران، عامه مردم دغدغه معیشتی زیادی نداشته باشند.

فرهنگ مصرف گرایی باقی مانده و تولید تا حد زیادی کم شده است، بنابراین نیازهای فراوانی در این کشور مطرح است ولی پاسخی برای آنها داده نمی شود و فرصت برای کشوری مانند ترکیه فراهم می شود تا علی رغم اشغال ارضی، بتواند کالاهای خود را در این کشور عرضه کند.

طبیعتا به دلایل بحران اقتصادی خیلی از کالاها از سبد مصرف مردم حذف شده و نیازهای اساسی، برجسته تر شده اما این به معنای کاهش تقاضا نیست حتی در زمینه کالاهای لوکس با اینکه ثروتمندهای زیادی در حال حاضر در سوریه زندگی می کنند و یک نگاه ظاهری به بازار سوربه نشان می دهد که این سبک زندگی هنوز پا برجا است.

هارمونی بسیار عجیبی بین مصرف کالای تولید داخل و کالای خارجی در سوریه برقرار بوده که همیشه تولید داخل را زنده نگه داشته است و البته دولت نیز این موضوع را دست پایین نگرفته و همیشه به داد تولیدکننده می رسیده و باعث شده که حتی در زمان بحران نیز تولید به طور کل نابود نشده است.

کالای لوکس اروپایی در کنار کالای باکیفیت داخلی، سبد مصرف همگانی را تشکیل می داده که مردم چندان درگیر مسائل ارز و بیکاری و … نبوده اند(البته این موضوع نفی وجود مشکلات نیست و انتقادها پابرجاست).

مثال قابل ذکر برای این موضوع صنعت پوشاک بوده که شما میتوانید به وفور کالاهای باکیفیت این حوزه را در کنار برندهای اروپایی قرار بدهید و ببینید که مزیت هایی مانند مواد اولیه باکیفیت و قیمت پایین تر، موید نگاه مردم به مصرف کالای ملی است.